Przedsiębiorcy coraz częściej inwestują w odnawialne źródła energii. Instalacje fotowoltaiczne znajdziemy w niemal w każdej większej firmie. Instalacje te są zazwyczaj bardzo drogie i przedsiębiorcy chcą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.
Na wstępie należy zwrócić uwagę, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Jednym z kosztów uzyskania przychodów są tzw. odpisy amortyzacyjne.
Amortyzacja środków trwałych
Amortyzacji podlegają między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania składniki majątku o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, czyli środki trwałe.
Rozliczenie wydatków na instalacje fotowoltaiczne
W praktyce spotykamy najczęściej dwa rodzaje instalacji fotowoltaicznych. Pierwszy rodzaj instalacji najczęściej spotykany przy większych firmach to wolno stojące instalacje fotowoltaiczne.
Taki rodzaj instalacji jest bez wątpienia środkiem trwałym, oczywiście jeśli instalacja ta służy przedsiębiorstwu (podatnikowi). Powyższe potwierdza m in. pismo ministra finansów z 18 lutego 2013 r. będącego odpowiedzią na interpelację poselską nr 13671.
Nadal jednak kwestią sporną jest odpowiednia kwalifikacja instalacji fotowoltaicznej według KŚT.
Podatnicy nie wiedzą, czy instalacje kwalifikować do grupowania 348, które obejmuje pozostałe turbozespoły i zespoły prądotwórczem czy do 669 obejmującego pozostałe urządzenia nieprzemysłowe, w tym między innymi kolektory słoneczne.
Kwestię tę należy rozwiązać występując do Urzędu Statystycznego w Łodzi z wnioskiem o nadanie symbolu KŚT.
Pomimo tych rozbieżności instalacja fotowoltaiczna jest środkiem trwałym i podlega amortyzacji. W przypadku wyboru amortyzacji metodą liniową:
- stawka amortyzacji dla instalacji fotowoltaicznej sklasyfikowanej do grupowaniu KŚT 348 wyniesie 7 proc.,
- stawka amortyzacji dla instalacji fotowoltaicznej sklasyfikowanej do grupowaniu KŚT 669 wyniesie 10 proc.
Instalacje fotowoltaiczną możemy także amortyzować metodą degresywną.
Ważne!
Fotowoltaiczną instalację wolno stojącą można amortyzować także jednorazowo po spełnieniu ustawowych warunków.
Drugi rodzaj instalacji to stacje montowane na dachu budynków. Najczęściej takie instalacje są wybierane przez osoby fizyczne, jednak także wielu przedsiębiorców decyduje się na takie rozwiązane ze względu na tańszą instalację, a także możliwość wykorzystania dachów hal, magazynów, biur czy sklepów. W przypadku zainstalowania instalacji na dachu budynku podatnicy zastanawiają się, czy mogą taką instalację uznać za odrębny środek trwały.
W tym przypadku wszystko zależy, czy instalacja zamontowana na dachu może być bez uszkodzenia systemu lub uszczerbku dla budynku rozmontowana i przeniesiona. W takim przypadku instalacja stanowi osobny środek trwały. W innym przypadku należy uznać, iż instalacja stanowi część składową budynku. Czyli instalacja stanowi ulepszenie budynku skutkujące zwiększeniem jego wartości początkowej.
W przypadku instalacji fotowoltaicznej, która jest odrębnym środkiem trwały, możemy ją amortyzować metodą liniowej – według rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10 proc. Oczywiście także taką instalację możemy amortyzować według metody degresywnej lub zastosować amortyzacje jednorazową (po spełnieniu ustawowych warunków).
Przykład
Przedsiębiorca, mający status małego podatnika, zainstalował na dachu swojego sklepu instalację fotowoltaiczną. Instalacja może zostać zdemontowana i przeniesiona w inne miejsce bez jej uszkodzenia oraz bez uszczerbku dla konstrukcji budynku. Wartość instalacji wyniosła 75.000 zł. Podatnik nigdy wcześniej nie korzystał z amortyzacji jednorazowej. Czy w taki przypadku podatnik może zastosować amortyzację jednorazową?
W tym przypadku zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
W naszym przypadku wszystkie powyższe ustawowe warunki dotyczące możliwości zastosowania jednorazowej amortyzacji są spełnione, tym samym podatnik może w ten sposób rozliczyć amortyzację zakupionej instalacji fotowoltaicznej.
Powyższe potwierdza interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 marca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.86.2021.1.AP. Jak czytamy w interpretacji:
„jeżeli Wnioskodawca spełniła kryteria “małego podatnika”, a nabyty system fotowoltaiczny stanowi samodzielny środek trwały zaliczony do grupy 6 Klasyfikacji Środków Trwałych, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w roku podatkowym, to zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego (systemu fotowoltaicznego), do wysokości określonego w przepisach prawa limitu.”
Podsumowując – podatnicy dokonujący zakupu instalacji fotowoltaicznej mogą w większości przypadków uznać ją za środek trwały i ją amortyzować.
